Γειά σας παιδιά !
Ευχαριστούμε πολύ που βρήκατε λίγο χρόνο να απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις .
Είστε μια, σχετικά, καινούρια μπάντα. Το πρώτο σας ΕΡ βγήκε τον Γενάρη του 2018. Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα για το ξεκίνημα της μπάντας και πως φτάσατε από τα πρώτα jams στο ΕΡ;
Adam Huttunen : Γεια σας! Για να το πάμε στην πολύ αρχή, εγώ και ο Μάρτιν ήμασταν συμμαθητές σε κάποια σεμινάρια σύνθεσης που είχαν σαφή προσανατολισμό στην ποπ μουσική. Καταλάβαμε οτι είχαμε μια παρόμοια λογική ενάντια στην εμπορευματοποίηση της μουσικής που απορροφά ολη την ουσία και την ψυχή της τέχνης. Έτσι, αρχίσαμε να ηχογραφούμε κάποια φολκ τραγούδια που είχα γράψει και συνειδητοποιήσαμε οτι κάναμε ΄κλικ' μεταξύ μας στο πως θέλαμε να καταλήξουν. Θυμάμαι οτι είχα άγχος να τον ρωτήσω αν ήθελε να κάνουμε μια μπάντα μαζί, και εξεπλάγην που απάντησε θετικά (γέλια). Αυτό έγινε περίπου 4 χρόνια και ευτυχώς είμαστε ακόμα στο ίδιο μονοπάτι αν και έχουμε εξελιχθεί αρκετά έκτοτε. Όσο για το ΕΡ, νομίζω οτι είχε νόημα να περιμένουμε μέχρι να έχει δημιουργηθεί μια κάποια βάση κοινού και ακροατών. Πολύ λίγοι άνθρωποι θα είχαν την υπομονή να ακούσουν μια ολόκληρη δουλειά μιας τελείως άγνωστης μπάντας, νομίζω. Ευτυχώς κάποια κανάλια στο Youtube και κάποια blogs έπαιξαν κάποια από τα singles μας και έτσι αποκτήσαμε τους πρώτους followers. Άρα ίσως ένα άλμπουμ να ακολουθήσει;;
Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές σας τόσο στην παιδική σας ηλικία και πιο σημαντικά τώρα που είστε μια μπάντα με τη δική της μουσική;
Adam Huttunen : Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που απαντάνε σε αυτήν την ερώτηση συνήθως λένε κάτι σαν 'οι γονείς μου άκουγαν πολύ Joni Mitchell και Bob Dylan'. Η μητέρα μου άκουγε πολύ μια 'dansband', δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό το φαινόμενο στην Ελλάδα. Είναι μπάντες που παίζουν μια μίξη φολκ/κάντρι και ποπ μουσικής για να χορεύουν τα ζευγάρια. Με πολύ εύκολους στίχους και μουσική. Ο πατέρας μου δεν νομίζω να ήταν καν μουσικόφιλος. Είχε κάποιους δίσκους του Elton John στους όποιους βούτηξα και εγώ αλλά τίποτε περισσότερο.
Έτσι, ανακάλυψα τα πάντα μόνος μου. Από τα πολύ βασικά και προφανή, Backstreet boys, Eminem, οτι παιζόταν τότε. Πως κατέληξα εδώ που είμαι τώρα δεν ξέρω. The War on Drugs, José Gonzalez, Ben Howard, Bon Iver, Ry X, Daughter κλπ... Είναι μυστήριο και κάτι σαν λαχείο. Αλλά είμαι ευτυχής που πήρα τον πρώτο λαχνό τελικά.
Έχω μια λίστα στο spotify με τα αγαπημένα μου τραγούδια αν θέλετε να έχετε μια ιδέα. https://open.spotify.com/user/huttunizle/playlist/0Yecytp5jmVMhZyN3TgC8C?si=kSEf0oI1THqQ5jYBOKW_4Q
Είστε από τη Σουηδία, μια χώρα με έντονη σκηνή στην πολύ σκληρή μουσική. Πως νιώθετε όταν παίζετε την δική σας μουσική και πως βρίσκετε την θέση σας σε μια τέτοια σκηνή;
Adam Huttunen : Νομίζω οτι έχουμε πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες και στο δικό μας μικρόκοσμο όπως οι José Gonzalez και Daniel Norgren. Αλλά έχεις δίκιο για τη σκηνή γενικότερα. Είμαστε σίγουρα αουτσάιντερ. Περισσότερο σήμερα, μάλιστα, επικρατεί η indie pop. Δεν είμαστε αρκετά κουλ για αυτό. Αλλά είμαστε κουλ με αυτό (γέλια).
Το EP σας Tiger's Tongue έχει μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα, μελαγχολική και συναισθηματική. Έχει διαφορές από ένα από τα πρώτα σας σινγκλ το , How I Leapt From The Stratosphere που βγήκε 1 χρόνο νωρίτερα και ακούγεται πιο χαρούμενο και αισιόδοξο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή ή κάτι που έτυχε στην διάρκεια των ηχογραφήσεων;
Adam Huttunen : Γενικά έχουμε μια πιο ambient φιλοσοφία τώρα. Το How I Leapt.. ήταν το περίεργο τραγούδι, δεν ξέρω καν πως προέκυψε. Αλλά ήμουν χαρούμενος με αυτό, και είχε πλάκα να το γράφουμε. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο χαλαρός γίνεται, οτι είναι να γίνει θα γίνει. Δεν υπάρχει κάποια στρατηγική γιατί δεν υπάρχει και κάποιος πολύ συγκεκριμένος στόχος για την απόλυτη επιτυχία. Απλά κάνουμε την μουσική που θέλουμε να κάνουμε. Και ναι, κάποιες φορές είμαστε και χαμογελαστοί, πίστεψε το (γέλια).
Μου αρέσουν πολύ οι στίχοι σας. Τους βρίσκω σκοτεινούς και με βάθος, προσωπικούς και με έντονα συναισθήματα. Τι σε εμπνέει να τους γράψεις;
Adam Huttunen : Σε ευχαριστώ. Νομίζω οτι είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας για μένα, κάτι σαν δημόσιο ημερολόγιο. Είναι ένας τρόπος να μετατρέπω ένα σκιώδες συναίσθημα σε κάτι σταθερό και αιώνιο. Και να κατανοήσω τον εαυτό μου. Πολύ συχνά είναι απλά ένα κύμα υποσυνείδητου όταν γράφω, όπου οι λέξεις απλά βγαίνουν από τα βάθη του μυαλού μου, εκεί που δεν μπορώ να φτάσω εύκολα. Υπάρχουν στιγμές που έχω γράψει ένα στίχο και σκέφτομαι 'Τι σκατά, έτσι ακριβώς νιώθω' σαν να άκουγα το τραγούδι κάποιου άλλου! Πολύ περίεργο συναίσθημα. Τέλος πάντων, η έμπνευση είναι πάντα οι δικές μου εμπειρίες και τα συναισθήματα. Μάλλον είμαι ψιλομίζερος τελικά (γέλια).
Τα μελλοντικά σας σχέδια; Κάποιες live εμφανίσεις εκτός από το να παίζετε πάνω σε ...βράχια;
Adam Huttunen : Οι μοναδικές μας εμφανίσεις ως τώρα είναι πάνω σε αυτό το βράχο!! Αληθινή ιστορία. Έχω αυτή την προδιάθεση, οτι αν παίξουμε live θα πρέπει να είναι πραγματικά καλό. Ένα τέλειο show. Δεν θα ήθελα να είμαστε εμείς στη σκηνή με ένα μπλε και ένα κόκκινο φως, να παίζουμε τραγούδια. Θα ήθελα να είναι και μια οπτική παράσταση με δημιουργικούς φωτισμούς, προβολές και άλλα τέτοια. Αλλά αυτό είναι δύσκολο για διάφορους λόγους όταν είσαι μια μικρή μπάντα χωρίς πολλά λεφτά από πίσω. Οπότε σιγά σιγά προσγειώνομαι στη γη. Σύντομα λοιπόν. Αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε τραγούδια. Έχω μάθει ήδη να μην έχω πολύ ψηλά τον πήχη αλλά θα έχουμε σύντομα κάτι έτοιμο. Να μια παγκόσμια αποκλειστικότητα για εσας! (γέλια)
Επιμέλεια Συνέντευξης : Marios Rigopoulos , Chris Mouskos
Black Velvet Radio
