Πήραμε συνέντευξη από τους Pop Eye, ένα συγκρότημα σε ένα είδος που πάει να εξαλειφθεί, την Pop

popeye2

Ιδρύθηκαν το 2005 ως συγκρότημα με επιρροές διαφορετικές ανάμεσά τους (όπως θα δείτε παρακάτω) , παρόλα αυτά υπηρετούν με σεβασμό (ας μου επιτραπεί η έκφραση) την Pop. Με τα «παρακλάδια» της όπως η Electro Pop. Αρκετές φορές πειραματίζονται και σε άλλα είδη, όπως Funk & Soul.

Είχαμε λοιπόν την χαρά να συζητήσουμε μαζί τους και να πάρουμε ουσιώδεις και σημαντικές απαντήσεις…

Ιδού !

Καλησπέρα από όλη την ομάδα του Black Velvet .
Καλησπέρα και από εμάς.

Θα θέλαμε να κάνουμε μία πιο "χαλαρή" συνέντευξη, στυλ συζήτησης. Τι λέτε;
Ακόμα καλύτερα!

Αρχικά, σε τι κατάσταση σας πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο; Ετοιμάζετε live ή κάτι δισκογραφικά;

Αυτή την περίοδο κάνουμε πρόβες, τζαμάρουμε ενώ παράλληλα ηχογραφούμε ιδέες που μας αρέσουν. Σε πιο δομημένη μορφή, έχουμε 2 κομμάτια τα οποία και δουλεύουμε πιο εντατικά. Το ύφος εξακολουθεί να κινείται στα μονοπάτια της POP. Κάπου μπορεί να μας βγαίνουν και soul στοιχεία, κάπου πιο electro. Συνδυάζουμε ακούσματα και επιρροές.

Είστε από τα λίγα συγκροτήματα της χώρας μας που παίζετε το συγκεκριμένο είδος, το οποίο δεν θα χαρακτηρίζαμε μόνο ως electro pop, αλλά με τον γενικότερο όρο της Pop. Ένας όρος που τείνει προς εξαφάνιση. Αλήθεια, ήταν στοχευμένο αυτό το βήμα ή το "βρήκατε" μεταξύ σας στο ξεκίνημά σας;

Όλη διαδικασία είναι αυθόρμητη και πηγαία. Δε θέλουμε να περιοριζόμαστε και να λειτουργούμε βάσει κανόνων ύφους και σύνθεσης. Θα σου πω όμως σε τι έχω καταλήξει: Ως μονάδες, έχουμε διαφορετικές διαδρομές, ακούσματα, μιλάμε διαφορετικές «μουσικές γλώσσες». Νομίζω τελικά πως η pop είναι το σημείο που συναντιόμαστε. Είναι για μας η γλώσσα που επικοινωνούμε μεταξύ μας, ο κοινός μας κώδικας. Επιπλέον έχει μια αμεσότητα που θεωρούμε όλοι γοητευτική.

Καθώς ψάχναμε το παρελθόν σας και το πώς ξεκινήσατε, παρατηρήσαμε πως είναι και δύο αδέρφια στην μπάντα σας. Πως είναι να συνεργάζεσαι με τον αδερφό σου;

Μια χαρά! Ξέρει ο καθένας τα κουμπιά του άλλου. Θα σου έλεγα ότι η αμεσότητα βοηθά να λέμε ευθέως τις απόψεις μας μεταξύ μας. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο μεταξύ μας. Όλοι είμαστε πολύ κοντά και λέμε ό,τι σκεφτόμαστε, λειτουργούμε ομαδικά, συνεργαζόμαστε. Πέρα από τη μουσική που μας ενώνει, είμαστε παρεάκι, φίλοι.

«Η μουσική είναι
μετάδοση συναισθημάτων»

Ακούμε τα τραγούδια σας και παρατηρούμε μία γλυκιά αισιοδοξία. Μία μουσική που σε κάνει να χαμογελάς ήρεμα, να ελπίζεις. Μόνο σε εμάς βγαίνει αυτό, ή είναι σκοπός σας να το περνάτε στον κόσμο που σας ακούει και σας παρακολουθεί;

Χαίρομαι πολύ με αυτό που μου λες. Είναι η στάση ζωής μας γενικότερα. Βγαίνει στη μουσική μας και αυθόρμητα αλλά είναι και η άποψή μας πάνω στα πράγματα. Η μουσική είναι μετάδοση συναισθημάτων. Επιλέγουμε να μεταδώσουμε αισιοδοξία. Αν μπορούμε να κάνουμε κάποιον με ένα κομμάτι μας να σκεφτεί κάτι θετικό, να χαμογελάσει, να χορέψει ακόμα, κάτι έχουμε κάνει καλά!

popeye1

Σας έχουμε παρακολουθήσει και σε live εμφάνισή σας στο Six Dogs και αυτό που "κερδίσαμε" (αν επιτρέπετε την έκφραση) ήταν μία μπάντα, με τα μέλη αυτής να είναι τόσο ως ομάδα δεμένη όσο και ως άτομα προσηλωμένοι και συγκεντρωμένοι στον δικό τους στόχο. Αυτό συμβαίνει και στα studio στις ηχογραφήσεις σας;

Επιδιώκουμε γενικά την αρτιότητα και μακάρι να το καταφέρνουμε. Στα live καθένας μας έχει στόχο να υπηρετήσει την ανάγκη του κάθε κομματιού αλλά σίγουρα και την προσωπική έκφραση. Αλίμονο αν δεν έβγαζε ο καθένας τον εαυτό του, την προσωπικότητά του. Και το Live δίνει μια μεγαλύτερη ελευθερία σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, επειδή μέρος του live είναι και η χρήση laptop, είναι απαραίτητο να υπάρχει ακρίβεια.
Στο studio τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο απαιτητικά. Κυνηγάμε το τέλειο και αυτό πολλές φορές είναι κουραστικό και για εμάς τους ίδιους. Επανάληψη και ξανά επανάληψη. Και ακόμα μία φορά. Τα κομμάτια είναι αποτέλεσμα επιμέρους προσωπικών ιδεών. Συζητάμε και ανταλλάσσουμε απόψεις, πριν καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι προσπαθούμε όλοι για το καλύτερο αποτέλεσμα στο κομμάτι και όχι κάτι που θα πρόβαλε το «εγώ» μας.

Υπάρχει κάποιο σκηνικό στο studio (περίεργο, αστείο, θλιβερό, οτιδήποτε) που θα θυμάστε για πάντα;

Νομίζουμε το σκηνικό που θα θυμόμαστε ήταν όταν μας είχε επισκεφτεί στο home studio μας, ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης. Με τον κο Ξυδάκη είχαμε συνεργαστεί πριν κάποια χρόνια για ένα Live του ίδιου στον Κήπο του Μεγάρου, όπου διασκευάσαμε δικά του κομμάτια. Ένας πολύ σεμνός και προσιτός άνθρωπος. Ήταν πολύ τιμητική για εμάς όλη η συνεργασία και η επαφή μαζί του.

Επίσης, είστε από τα λίγα συγκροτήματα που δεν έχετε κάνει διασκευές και ειδικά στο ξεκίνημά σας, πριν μία δεκαετία και... Δεν ήταν ρίσκο αυτό; Να γνωριστείτε στον κόσμο απευθείας αποκλειστικά και μόνο με δικές σας δημιουργίες;

Ξέρεις, αυτό που μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει είναι η έκφραση μέσα από τη μουσική. Δεν υπάρχει κάποια στρατηγική προσέγγισης του κοινού. Ο δικός μας τρόπος έκφρασης ήταν μέσα από την πρωτότυπη δημιουργία. Το ότι αυτό είχε απήχηση σε ένα κοινό το οποίο μας στήριξε και μας στηρίζει είναι για εμάς τύχη και μεγάλη χαρά.

Επειδή φτάνουμε προς το τέλος, δεν μπορούμε να μην σας ρωτήσουμε τους καλλιτέχνες ή τα συγκροτήματα , τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, που θα θέλατε να συνεργαστείτε ή να ξανασυνεργαστείτε μαζί τους !

Moderat, Depeche mode, Roisin Murphy, Röyksopp, the xx, Chromatics, Κωνσταντίνος Βήτα, Σtella και τόσοι άλλοι. Και με όλους όσους έχουμε συνεργαστεί και ήταν για μας ξεχωριστή εμπειρία. Τους φίλους και μουσικούς: Echo train, Dusk, Gad, Vinyl Suicide, Bitter Sweet. Αλλά και την εξαιρετική Γεωργία Νταγάκη σε ένα Live όπου συνδυάστηκε η Κρητική Λύρα με την POP Μουσική. Κάποιους ξεχνάω σίγουρα.

popeye3