Έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από την προηγούμενη δουλειά των Illusory. Με τα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει, Έχουν καταφέρει να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Οι παραγωγές τους είναι πάντα καλές και πάντα μεταλλικές. Από το “Ivory Tower” του 2013 και το “Polysyllabic” του 2016, στο “Crimson Wreath” του 2021, βρίσκουμε την ομάδα πιο δυναμική από ποτέ, στην πιο μεστωμένη δουλειά τους ίσως, με υπέροχες συνθέσεις και μελωδίες. Οι στίχοι τους είναι κοινωνικός καταπέλτης, που στέκει αμείλικτος μπρος σε μια κοινωνία που φαντάζει σαθρή. Δεκατέσσερα τραγούδια που αποτυπώνουν μια νέα εποχή για τη μπάντα, αφού οι υψηλοί τους στόχοι γίνονται πραγματικότητα και ξεφεύγουν από τα όρια της μικρής μας χώρας. Η εταιρεία που επέλεξαν θα τους δώσει τη δυνατότητα να ακουστούν στα πέρατα της γης και είμαι σίγουρος ότι οι φαν του είδους θα απολαύσουν το άλμπουμ και θα του δώσουν τη σημαίνουσα προσοχή. Οι guest σε αυτό το άλμπουμ είναι όλοι τους ένας κι ένας. Σίγουρα έχουν το ίδιο πάθος για τη μουσική. Η εμφάνιση του κυρίου Γρηγόρη Βαλτινού ως αφηγητή στο “Ashes To Dust” είναι κίνηση ματ. Ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης που ποιεί ήθος, αγκάλιασε τα παιδιά και με ανυπομονησία περιμένω να δω το video. Το teaser από μόνο του έχει κάνει αίσθηση.
Το “Besetting Sins”, που ανοίγει το άλμπουμ, ήταν και το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησαν σαν βίντεο και μας έμπασε μέσα στη νέα μουσική ψυχοσύνθεση των παιδιών. Διαλέγουμε να εθελοτυφλούμε, όπως λένε στους στίχους τους, «βοηθώντας» έτσι να ισοπεδωθεί η όποια κοινωνία, για το κέρδος αλλά και τη φήμη των λίγων. Αυτό το τραγούδι το συγκράτησα και μου έμεινε από την πρώτη φορά που το άκουσα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στους στίχους, δεν γνωρίζω αν πρόκειται για τη μελωδία, που είναι μια χάδι και μια ξύλο… Θεωρώ ότι είναι το σύνολο που χτυπά μέσα μου και με ταρακουνά να ξυπνήσω από τον ύπνο της πολυθρόνας, από τον ύπνο της συνείδησης… και να αντιδράσω.
Στο “Acedia” η μελωδία εντρυφά σε μέρη μυστικιστικά. Οι στίχοι μιλούν για το κακό, μέσω των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων και για το πόσο οι άνθρωποι μπορούν, έστω και τώρα, να κάνουν τον κοινωνικό τους απολογισμό. Είναι η απαρχή για ένα καλύτερο αύριο.
Ένα από τα πιο συγκινητικά τραγούδια του άλμπουμ είναι το ομώνυμο, το “Crimson Wreath”. Αποδίδει το σήμερα με γλαφυρές εικόνες. Η φωνή του Δημήτρη Θεοδώρου σε αυτό το τραγούδι μας συναρπάζει. Το εύρος, η χροιά της και το πάθος, όταν τραγουδά:
“Force alarm
Ammo blasting, Tommy Guns
Fear sadly spans
They'll do us harm
They shall damn our lifeless carns”
Ευρηματικό το κιθαριστικό σόλο στη μέση του τραγουδιού, αναδύει μια απίστευτη ένταση… Είναι μια μουσική διαμαρτυρία, είναι η αγανάκτηση του νοήμονα ανθρώπου εμπρός σε όλα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια. Εκεί όπου ελευθερίες και λαοί χάνονται στο βωμό του χρήματος.
Το πιάνο στο “All Shall Fade”, συνδυασμένο με τη φωνή, δημιουργεί μια γλυκιά αισθαντική εικόνα. Είναι ο πρόλογος για να περάσουμε στο “All Blood Red”. Στο τραγούδι αυτό οι στίχοι ξεγυμνώνουν την ανθρώπινη αλαζονεία. Είμαστε όλοι ίσοι, με τα ίδια δικαιώματα και τίποτα και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Δεν υπάρχουν κατώτεροι και ανώτεροι άνθρωποι. Είμαστε όλοι ένοικοι της Γης και αν μας ανήκει κάτι, αυτό είναι δυο μέτρα της. Κυνικό; Ίσως, αλλά είναι η αλήθεια.
Ένα από τα τραγούδια που θα κάνουν εντύπωση για το μουσικό τους εύρος, τη δύναμη αλλά και την εξέλιξη της μπάντας, είναι το “S.T. Forsaken”. Μπορεί να είναι οκτάλεπτο, αλλά δεν θα κουράσει τον ακροατή. Έχει πολύ καλά δουλεμένες συνθέσεις, εκπέμπει αυτό το κάτι που μπορεί να τον κρατήσει «δεμένο» μέχρι το τέλος. Όμορφα σόλο, ντραμς που διογκώνουν το μουσικό αποτέλεσμα και η φωνή που ακούγεται τόσο λυρική. Μια «βόλτα» θα κάνουμε στη συνέχεια μέχρι το “Past Forever Last”. Μία μπαλάντα που έχει τη δύναμη να σε κάνει να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια. Να αντικρύσεις τον πόνο της απώλειας της ανθρώπινης ζωής. Των προσώπων που τόσο πολύ αγαπούσες.
Το άλμπουμ τελειώνει με το πολυσυλλαβικό “Fortress Of Sadness”, στο οποίο η χορωδία κάνει τη σύνθεση να απογειωθεί και δίνει έμφαση στην πολυτονικότητα του τραγουδιού. Οι Illusory δεν φοβούνται τα μεγάλα τραγούδια, αφού ελίσσονται μουσικά μέσα από αυτά και ξέρουν ότι δεν πρόκειται να κουράσουν κανέναν ακροατή. Άλλωστε, κάποιες ιστορίες θέλουν περισσότερη ώρα για να ξεδιπλωθούν. Το άλμπουμ “Crimson Wreath” είναι το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους. Είναι η δική τους κατάθεση σε έναν κόσμο που χρειάζεται απεγνωσμένα το restart για να μπορέσει να επιβιώσει. Έχουμε πολλά πράγματα να σκεφτούμε, έχουμε πολλά πράγματα να αλλάξουμε, αν θέλουμε να τα καταφέρουμε και να συνεχίσουμε να κατοικοεδρεύουμε σε αυτό τον πλανήτη.
Καλοτάξιδο, Illusory!
1. Besetting Sins
2. Acedia
3. Crimson Wreath
4. Immortal No
5. All Shall Fade
6. All Blood Red
7. The Voice Inside Me
8. S.T. Forsaken
9. Ashes To Dust
10. A Poem I Couldn’t Rhyme
An Opus Of Loss And Sorrow
11. Pedestal I: Past Forever Last
12. Pedestal II: The Isle Of Shadows
13. Pedestal III: Agony’s Last
14. Fortress Of Sadness
FB Page: ILLUSORY
Chris Mouskos
Black Velvet Radio
