Τα χρονικά των Moaning Silence ξεκινάνε το 2014 στην Αθήνα, από τον βασικό συνθέτη και στιχουργό τους, Χρήστο Ντούνη. Ο ήχος που είχε στο μυαλό του, είναι αυτός του πολύ ατμοσφαιρικού doomy gothic metal στο ύφος τωνTheatre of Τragedy, οι Tiamat, Anathema, In The Woods…, My Dying Bride και On Thorns I Lay οι οποίοι υπήρξανε σημαντική επιρροή για τνη διαμόρφωση του ηχητικού προσανατολισμού τους.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν τους, θα τους δούμε το 2015 να βγάζουν τον πρώτο μελαγχολικό δίσκο τους “A World Afraid Of Light” με την Αιμιλία Παπαθεοχάρη να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο. Το 2017 την θέση της, πήρε η Ελένη Καψίμαλη και κυκλοφόρησαν ένα Ep το “Fragrances From Yesterdays”. Με αυτά και με αυτά, φτάνουμε στο 2019 και η αλλαγή και πάλι στα φωνητικά, οδηγεί στην τρίτη (!!!) τους τραγουδίστρια την Ελευθερία Αγγελούδη και να ηχογραφούνε τον δίσκο A Walt Into Darkness ο οποίος είναι και το κυρίως θέμα μας. Η υπόλοιπη μπάντα αποτελείται από τους Ντούνη Χρήστο (κιθάρα / φωνητικά), Αγγελούδη Ελευθερία (φωνητικά), Νάκο Χάρη (πλήκτρα), Μαντή Αντώνη (μπάσο) και Vangelis X (τύμπανα).
Το άλμπουμ αποτελείται από οχτώ συνθέσεις με διάρκεια στα σαράντα δύο λεπτά. Ο ήχοςτους έγινε ακόμα πιο σκοτεινός και βάρυνε περισσότερο, τα αντρικά φωνητικά του Ντούνη ακόμα πιο brutal και οι στίχοι μεταμορφώθηκαν σε εντελώς δυσοίωνους, σκοτεινότατους και με συναισθήματα ανάμικτα διότι πραγματεύονται μέσα από την απαισιοδοξία το ζήτημα της λησμονιάς και της ελπίδας .
Η δισκογραφική που επέλεξαν είναι αυτή της Symmetric Records. Πίσω από την παραγωγή και την μίξη του δίσκου κρύβεται ξανά ο Bob Katsionis .Το mastering του ανέλαβε ο Νάσος Νομικός και το πανέμορφο εξώφυλλο (πίνακας θα μπορούσε να είναι!!) αποτελεί έμπνευση του Γιάννη Τούσσα (Graphic No Jutsu).
Οι Moaning Silence, δεν είναι σε καμία περίπτωση η μπάντα που θα άκουγα όπως και οι On Thorns I Lay, My Dying Bride και Tiamat γιατί αυτό το είδος δεν είναι στα μουσικά μου γούστα. Για εμένα είναι πολύ καταθλιπτικοί, σκοτεινοί και μου δημιουργούν μία ατμόσφαιρα τόσο μεγάλης μελαγχολίας που έρχεται σε αντίκρουση με τις δικές μου δοξοθυμίες. Αυτή όμως είναι και η ουσία που θέλουν να περάσουν, άσχετα από τις προσωπικές μου προτιμήσεις.
Όμως, γιατί υπάρχει και ένα όμως εδώ, το ότι δεν μου αρέσει το είδος και δεν είναι αυτό που θα άκουγα σε οποιαδήποτε φάση, δεν σημαίνει ότι θα τους απορρίψω χωρίς να τους ακούσω πρώτα και ότι είναι άσχημος ο δίσκος. Κάθε άλλο, είναι πάρα πολύ καλός για το ύφος που πρεσβεύει και μου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να σταθεί δίπλα σε δίσκους όπως το The Astral Sleep, Crystal Tears, Heart Of The Ages ή το Forever In A World λ.χ. . Καταφέρνουν να σε μελαγχολήσουν αν τους το επιτρέψεις και να σε πάρουν στο δικό τους μουσικό ταξίδι. Οι συνθέσεις τους κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο με όμορφα doomy κιθαριστικά περάσματα και εναλλαγές στα πλήκτρα σε στατικά ελάσσονα θέματα, με ελάχιστη μετάβαση σε ελαττωμένες. Ο στίχος τους γενικότερα είναι αγγλικός, αλλά ξεχώρισε ευχάριστα η ελληνική αφήγηση που έκανε η Καψίμαλη στο κομμάτι “The Lights Of Alexandria”. Well Done!!
Οι μοναδικές ενστάσεις μου βρίσκονται στα αντρικά φωνητικά τα οποία δεν μου αρέσουν καθόλου σαν χροιά και τρόπο απόδοσης και η δεύτερη αφορά την παραγωγή και την μίξη (ή το mastering), όπου στο σύνολό ενώ φαινομενικά δείχνει γυαλισμένη δεν ξεχωρίσουν καθαρά στα αφτιά μου όλα τα όργανα όταν παίζουν ταυτόχρονα και έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν μικρές αυξομειώσεις έντασης από κομμάτι σε κομμάτι. Αν προσέξουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες, έχουν όλες τις δυνατότητες να προχωρήσουνε παραπάνω και να έχουν μια καλή καριέρα γιατί το αξίζουν.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις αρχές του προηγουμένου μήνα του 2020 και αξίζει παρ’ όλα αυτά για τους φίλους του ιδιώματος να τους δώσουν μια ευκαιρία και να το προσθέσουν στην δισκοθήκη τους.
Ρίξτε μια μάτια και σε αυτό το βίντεο να πάρετε μια ιδέα!
Τραγούδια
01 Rite Of Decay
02 The Silence Of The Gods
03 Towards The Sun
04 A Waltz Into Darkness
05 Songs For Winter
06 Stormbirds
07 I Am The Sorrows
08 The Lights Of Alexandria
George Jorge Valimitis
Black Velvet Radio
