Στις 25 Σεπτεμβρίου 1980 ο John Bonham, ο ντράμερ των Led Zeppelin πέθανε στον ύπνο του από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό και φέρνοντας ένα απότομο τέλος σε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της rock.
Είχαν ξεκινήσει τις πρόβες σε στούντιο κοντά στο σπίτι του κιθαρίστα Jimmy Page στο Windsor, για την προγραμματισμένη μεγάλη περιοδεία στη Βόρεια Αμερική που θα γινόταν τον Οκτώβριο του 1980. Ο Bonham είχε μεγάλη αντοχή στο ποτό - ήταν γνωστό αυτό - έτσι και εκείνη τη μέρα ξεκίνησε το πρωινό του πίνοντας βότκα κάτι που συνέχισε να κάνει σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ μετά το τέλος της πρόβας πήγε στο σπίτι του Page για να ξεκουραστεί. Εκεί σωριάστηκε στον καναπέ και κάποιος βοηθός τον μετέφερε στο κρεβάτι για να κοιμηθεί.
Την επόμενη μέρα της 25ης Σεπτεμβρίου, ο μπασίστας John Paul Jones μαζί με τον διευθυντή τους Benji LeFevre τον αναζήτησαν στο δωμάτιο που κοιμόταν όμως τον βρήκαν αναίσθητο. Έκαναν προσπάθειες να τον ξυπνήσουν αλλά διαπίστωσαν τελικά ότι ήταν νεκρός.
Τα αποτελέσματα της έρευνας που ολοκληρώθηκε δυο μέρες αργότερα έδειξαν ότι ο Bonham είχε καταναλώσει τεράστια ποσότητα αλκοόλ (1,5 λίτρα βότκας μέσα σε 12 ώρες) και πέθανε στον ύπνο του από συσσώρευση υγρών στους πνεύμονες κάτι που μεταφράζεται ως πνευμονικό οίδημα. Πρόσφατα είχε κάνει αποτοξίνωση από την ηρωίνη κι έπαιρνε αντικαταθλιπτικά χάπια.
Το δυσάρεστο νέο διαδόθηκε αμέσως, το πλήγμα ήταν βαρύ για όλους, και δεν άργησε η διάλυση των Led Zeppelin που ανακοινώθηκε τους επόμενους μήνες. Ο Robert Plant ήταν αυτός που δεν ήθελε να υπάρξει συνέχεια γιατί πίστευε ότι χωρίς τον Bonham οι Led Zeppelin δεν θα ήταν οι ίδιοι, αλλά και ότι θα ήταν δύσκολο να υπάρξει αντικαταστάτης. Αρνήθηκε κάθε είδους επανένωση εκτός από την περιστασιακή.
Όπως πολλοί βρετανοί μουσικοί της rock έτσι και ο John Bonham επηρεάστηκε από πρωτοπόρους Αμερικανούς της jazz όπως Gene Krupa, Buddy Rich, Max Roach, Joe Morello κ.ά. Ήταν ένας ανοιχτόμυαλος ντράμερ, μελέτησε το στυλ της Motown και άκουγε σχεδόν τα πάντα, jazz, blues, rhythm & blues, soul που τον βοήθησαν να αναπτύξει το δικό του ξεχωριστό στυλ. Υπήρξε θαυμαστής του Elvin Jones, του Ginger Baker (Cream) από τον οποίο υιοθέτησε τα μεγάλης διάρκειας solo, του Clyde Stubblefield ακόμη και του Keith Moon από τον οποίο δεν υιοθέτησε την τεχνική του, όμως σίγουρα υπήρξε θαυμαστής του.
Ήταν ένας ταλαντούχος ντράμερ που δούλεψε σκληρά, είχε στοιχεία που τον έκαναν μοναδικό. Είχε αντοχή, δύναμη, ταχύτητα, ήταν δημιουργικός και για πολλούς ο απόλυτος ντράμερ. Ο τραγικός του θάνατος του προστέθηκε στον κατάλογο των διασήμων που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν τη δόξα, την επιτυχία και την τεράστια φήμη που απέκτησαν κι έγιναν επιρρεπείς, υιοθετώντας καταστροφικές συνήθειες που τους οδήγησαν τελικά στο θάνατο.
Βίκυ Χατζηιωαννίδου
Black Velvet Radio
