Το 2020 ξεκίνησε με μια πάρα πολύ δυσάρεστη είδηση για την rock μουσική κοινότητα, καθώς στις 07/01 ένας τεράστιος μουσικός, από τους καλύτερους ντράμερ/περκασιονίστες όλων των εποχών και σπουδαίος άνθρωπος έφυγε από την ζωή…..
Ο Neil Elwood Park γεννήθηκε στις 12/09/1952 στο Χάμιλτον του Οντάριο κι’ απεβίωσε σε ηλικία 68 ετών στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, έχοντας παλέψει περήφανα με τον καρκίνο εγκεφάλου που έπασχε, τα τελευταία 3,5 χρόνια της ζωής του. Η είδηση της αρρώστιας του δεν είχε δημοσιοποιηθεί, αλλά κρατήθηκε μυστικό μέσα στον στενό του κύκλο, μέχρι την ανακοίνωση του θανάτου του, από την οικογένεια του στις 10/01/2020.
Στον θάνατο του σπουδαίου αυτού ανθρώπου, πρώτα απ’ όλα, έγινε μνεία όχι μόνο από σύσσωμη σχεδόν την rock μουσική κοινότητα, αλλά και από εξέχοντες προσωπικότητες.
Ξεχωρίζει βέβαια η επίσημη ανακοίνωση στην σελίδα των Rush, αναφερόμενοι στην απώλεια του συνοδοιπόρου τους…
Ανάμεσα στις πολλές αναφορές, χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς αυτή του Καναδού πρωθυπουργού, (τεράστια η διαφορά στην πολιτισμική κουλτούρα με τους εδώ πολιτικάντηδες)....
Ένας φίλος του συγκροτήματος ξεκίνησε πρόσφατα μια ηλεκτρονική «σταυροφορία», προσπαθώντας να μαζέψει αρκετές υπογραφές, ώστε να πεισθεί ο δήμαρχος του St.Catherine στο Οντάριο, γενέτειρα του Neil Part, να ανεγείρει ένα μνημείο προς τιμήν του, στο αγαπημένο του «Lakeside Park». Το εγχείρημα έχει την πλήρη υποστήριξη της οικογένειας του εκλιπόντος και μέχρι στιγμής έχουν μαζευτεί πάνω από 24.000 υπογραφές.
Ο Neil Part υπήρξε ο βασικός στιχουργός των καναδών progressive rockers RUSH, ενώ πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει ως έναν «φιλόσοφο» της Rock. Λάτρευε την λογοτεχνία και την φιλοσοφία, ενώ ασχολείτο με την πολιτική ως προσωπικό βίωμα. Η στιχουργική του ενασχόληση κάλυπτε ένα πολύ μεγάλο εύρος θεματολογίας, από θέματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όσο φιλοσοφικά, επιστημονικής φαντασίας, ανθρωπιστικά, αλλά και πολιτικής υφής, προωθώντας τις ελευθεριακές του απόψεις.
Συνολικά εξέδωσε επτά βιβλία αναφερόμενα στις ταξιδιωτικές του αλλά και σε προσωπικές ιστορίες, ενώ συνέγραψε τέσσερα ακόμα βιβλία φανταστικής θεματολογίας.
Σε ηλικία 18 ετών ταξίδεψε στην Αγγλία, για να «κυνηγήσει» την μουσική του καριέρα, όπου συνεργάστηκε με διάφορα σχήματα, αλλά κατέληξε τελικά να εργάζεται σ’ ένα κατάστημα κοσμημάτων στην οδό Carnaby, με τ’ όνομα «The Great Frog». Όσο βρισκόταν στην Αγγλία ήρθε σ’ επαφή με τα γραπτά της Αμερικανορωσίδας λογοτέχνη και φιλοσόφου Ayn Rand (Alisa Zinovyevna Rosenbaum 1905-1982), η οποία καθιέρωσε τον «αντικειμενισμό» και ασχολήθηκε με το «ατομικισμό» ως φιλοσοφικό ρεύμα. Στις πρώτες του στιχουργικές προσπάθειες βρίσκουμε πολλές επιρροές από τις φιλοσοφικές διδαχές της, όπως στους δίσκους «Fly By Night», «2112», «A Farewell To Kings» κ.α.. Στο ομώνυμο τραγούδι του 2ου δίσκου της μπάντας «Fly By Night» (1975), περιγραφεί το βραδινό του αεροπορικό ταξίδι επιστρέφοντας στον Καναδά….
Η μουσική του παιδεία ξεκίνησε σε μικρή ηλικία με μαθήματα πιάνου, τα οποία όμως δεν είχαν καμία επίδραση στις μουσικές του ανησυχίες. Είχε μια τάση να παίζει «ντραμς» σ’ όλο το σπίτι, πάνω σε διάφορα αντικείμενα με δύο ξυλάκια, έτσι στα 13α γενέθλια του οι γονείς του αγόρασαν ένα εκπαιδευτικό σετ ντραμς και του έκλεισαν κάποια μαθήματα, με την υπόσχεση ότι αν ασχοληθεί σοβαρά για έναν χρόνο, να του πάρουν ένα κανονικό σετ…. Στα επόμενα γενέθλια του λοιπόν, λαμβάνει το πολυαναμενόμενο κανονικό σετ και ξεκινάει εντατικά μαθήματα στο Peninsula Conservatory School Of Music. Η πρώτη του εμφάνιση γίνεται στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου του, ενώ η πρώτη του συναυλία με δική του μπάντα, τους «The Eternal Triangle», λαμβάνει χώρα στο Lakeport High School, όπου ανάμεσα στο πρόγραμμα παίζουν επίσης μια δική τους σύνθεση, το «LSD Forever» και παρουσιάζει το πρώτο του drum solo. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν ξεκίνησε η μουσική σταδιοδρομία του πολύ μεγάλου δασκάλου των κρουστών.
Γυρνώντας από το ταξίδι του στην Αγγλία, που αναφέραμε πιο πάνω, εντάσσεται στους «Hush», μια μπάντα που έπαιζε σε διάφορα μπαρ του Οντάριο. Ένας κοινός γνωστός τους, πείθει τους Geddy Lee & Alex Lifeson, να περάσουν από ακρόαση τον Neil Part, καθώς έψαχναν αντικαταστάτη του πρώτου τους ντράμερ. Η επίσημη ανακοίνωση της ένταξης του στους Rush έγινε στις 29/07/1974, μένοντας στην μπάντα μέχρι τον θάνατο του, μην έχοντας συμμετάσχει ποτέ σ’ άλλο σχήμα, πέρα από κάποιες παράλληλες μουσικές δραστηριότητες, ηχογραφώντας μαζί τους από το 1975 ως το 2012, 18 στούντιο δίσκους, 11 ζωντανές ηχογραφήσεις και 2 EPs.
Η πρώτη τους κοινή μεγάλη εμφάνιση, έγινε στις 14/08/1974 στην Πενσυλβανία, στο Civic Arena Pittsburgh, μπροστά σε 11.000 κόσμο, ανοίγοντας την συναυλία για τους «Uriah Heep» & «Manfred Mann’s Earth Band».
Στην προσωπική του ζωή, ο μεγάλος μαέστρος βίωσε πολλά δυσάρεστα και ιδιαίτερα ψυχοφθόρα συμβάντα….
Στις 10/08/1997 η μόλις 19 χρόνων κόρη του Selena Taylor, μοναχοπαίδι τότε, σκοτώθηκε σ’ αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ενώ η για 23 χρόνια συμβία του, Jacqueline Taylor, απεβίωσε 10 μήνες μετά τον θάνατο της κόρης τους από καρκίνο στις 20/06/1998. Ο Neil Part απέδωσε τον θάνατο της συμβίας του, στην απέραντη θλίψη που την κατέλαβε, με αποτέλεσμα σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα: «να οδηγηθεί σε μια μακροχρόνια έμμεση αυτοκτονία μέσω της απάθειας που χαρακτήριζε την συμπεριφορά της, απλώς δεν ενδιαφερόταν για τίποτα»…..
Στην κηδεία της κόρης του ανέφερε στ’ άλλα δύο μέλη της μπάντας, ότι θ’ αποχωρούσε και πέρασε μια μεγάλη περίοδο σιωπηλού πένθους και περισυλλογής, η οποία τον οδήγησε σ’ ένα πολύ μεγάλο οδοιπορικό με την μηχανή του στην Βόρεια και Κεντρική Αμερική, καλύπτοντας 88.000km. Οι εμπειρίες του και οι αναμνήσεις του από αυτό το ταξίδι, αποτέλεσαν το θέμα του βιβλίου του: «Ghost Rider: Travels On The Healing Road». Οι δύο στενοί του φίλοι πάντα τον στήριζαν και περίμεναν την επιστροφή του στο συγκρότημα.
Σταμάτης Μπούρδος
Black Velvet Radio
